Bütün ada sakinlerini kapsayacak
şekilde Kıbrıs'ta en son resmi nüfus sayımı 11 Aralık 1960 tarihinde yapılmıştı.
“Census of Population and Agriculture 1960” adlı ve 1962 yılında Lefkoşa’da
Hükümet Matbaası’nda basılan kitaba göre, Kıbrıslı Türklerin sayısı 104,320
olarak saptanmıştır. Aynı sayımda adada yaşayan toplam Müslüman nüfus için
104,942 rakamı verilmektedir. Bu durumda, genellikle Kıbrıs Türk toplumu ile
birlikte yaşayan ve Müslüman olan 475 çingenenin ve diğer Müslüman bu rakama
dahil edildiği anlaşılmaktadır.
1971’DE 119,147
1970'li yıllara kadar Kıbrıslı
Türklerin nüfus sayımı yapılamamış olup, bu konuda herhangi bir bilgi elde
edilememiştir. Kıbrıs'ta BM Barış Gücü'nde de görev yapmış olan Kanadalı
araştırmacı Richard A.Patrick'in 1976'da yayımladığı "Political Geography
and the Cyprus Conflict 1963-1971" adlı çalışmasından derlediğimiz
bilgilere göre, 1971 yılı başlarında, ada sathında yayılmış bulunan Kıbrıs Türk
yerleşim bölgelerinde toplam 119,147 Kıbrıslı Türk yaşamaktaydı.
1973’DE 114,960
Kıbrıs Rum yönetimi tarafından
yapılan 1973 yılına ait nüfus tahminlerinde ise, Kıbrıslı Türklerin sayısı
114,960 olarak gösterilmektedir. (Bak. George Karouzis, Proposal for a solution
to the Cyprus Problem, Nicosia 1976, s.13)
20 EKİM 1974’DE 115,758
1974 olayları ardından ilk defa
olarak yapılan nüfus sayımıyla ilgili olarak Otonom Kıbrıs Türk Yönetimi İçişleri
ve Adalet Bakanlığı Genel Sekreteri Ahmet Sami tarafından hazırlanmış 20 Ekim
1974 tarihli raporda şu bilgiler verilmektedir:
"Otonom Kıbrıs Türk Yönetimi
bölgesinde toplam 83,719 Kıbrıslı Türk yaşamaktadır. Güneyde ise toplam 32,039
Kıbrıslı Türk kalmıştı. Bunlardan 10 bin kadarı İngiliz Egemen Üs Bölgesinde,
4,200'ü Leymosun ve köylerinde, 12 bini Baf kazasında, 2,630'u Larnaka
kazasında, 3,209'u Lefkoşa kazasının köylerinde bulunuyordu. Aynı raporun bir
başka yerinde 19 Ekim 1974'e kadar 12 bin kadar Kıbrıslı Türkün kendi
imkanlarıyla kuzeye göç ettiği belirtilmektedir.
Verilen bu bilgilere göre, 1974
Temmuz'undan önce, savaş sonrasında çizilen Atilla hattının kuzeyinde 71,719,
güneyinde de 44,039 kişi olmak üzere, Kıbrıs'ta yaşayan Türklerin nüfusu
115,758 kişi idi.
ÜÇ YIL İÇİNDE NÜFUSTA 39,611 KİŞİLİK ARTIŞ
9 Ağustos 1977 tarihli Zaman
gazetesinde verilen bir habere göre, KTFD İskan ve Rehabilitasyon Bakanı Hakkı
Atun, 1974 ile 1977 arasındaki üç yıllık süre içinde 20,934 ailenin, yani
83,650 kişinin kuzeyde iskan edildiğini açıklamıştır. Ekim 1974'de güneyli
Kıbrıs Türk göçmenlerin sayısı 44,039 olarak saptandığına göre, geriye kalan
39,611 kişinin Türkiye'den getirtilen göçmenler olduğu ortaya çıkmaktadır.
ÇELİŞKİLİ AÇIKLAMALAR
10 Haziran 1976 tarihli Zaman
gazetesi, Rauf Denktaş'ın seçim konuşmasında şunları söylediğini yazmaktadır:
"Karşımıza geçenler, halkın acısını istismar ediyorlardı. 80 bine yakın
insanın sökülüp, ekilmesi vardı. Bu dev görevi yapanlar da insandı. Hatalar
olabilirdi."
Denktaş Bey, resmen açıklanan
44,039 rakamına, TC'den getirtilen göçmenleri de katarak, 80 bin rakamıyla
politika yapıyordu.
SEKİZ YIL İÇİNDE NÜFUS ARTIŞI 47,186
Elde edebildiğimiz son resmi
bilgiye göre, 1974 ile 1982 yılları arasında KTFD bölgesinde yapılan iskan
çalışmaları sonunda 91,225 kişi iskan edilmiştir.
Yerleşim bölgeleri Aile
sayısı Kişi sayısı
Lefkoşa 3,078 11,259
Girne 4,905 18,850
Gazi Mağusa 8,621 34,580
Güzelyurt 4,738 18,634
Maltepe 1,818 7,902
______________________________________
23,160 91,225
(Kaynak: DPÖ – İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 1984-1988
– Tasarı, s.343, Tablo 223, DPÖ Yayını, Lefkoşa, Eylül 1983)
Güney göçmeni olan Kıbrıslı
Türklerin sayısı 44,039 olduğuna göre, 1983 yılı sonu itibariyle 47,186 TC
yurttaşının Türk Silahlı Kuvvetleri’nin denetimi altında olan Kuzey Kıbrıs
topraklarına yerleştirilmiş olduğu söylenebilir.
GEÇERLİ SAYILMAYAN (!) NÜFUS SAYIMINA GÖRE YAPILAN TAHMİN
DPÖ tarafından yayımlanan 1978
İstatistik Yıllığı’nda “Nüfus” başlığı altında şöyle denmektedir:
“KTFD’de Barış Harekatından hemen
sonra Ocak 1975’de de facto nüfus sayımı yapılmıştır. Ancak sayım sırasında
KTFD’ne geçemeyen, Güney Kıbrıs’ta ve Erenköy’deki Türk nüfus kapsam dışı
bırakılmıştı. Anılan nüfusun toplam nüfus içerisindeki yeri büyük önem arzettiğinden
1975 yılında yapılan sayım geçerli sayılmamıştır.
1975 yılında yapılan nüfus
sayımından faydalanılarak KTFD 1978 yılı tahmini nüfus elde edilmiştir.” (s.8)
Bundan sonraki sayfada verilen bilgilere göre, 71,642’si erkek ve 73,358’i
kadın olmak üzere 1978 yılında Kuzey Kıbrıs’ta 145,000 kişi yaşamaktaydı. (s.9)
1984’DE NÜFUS 157,984
Başbakanlığa bağlı Devlet
Planlama Örgütü İstatistik ve Araştırma Dairesi tarafından Aralık 1985’de
yayımlanan en son “1984 İstitistik Yıllığı”na göre ise, KKTC’nin toplam nüfusu
157,984 kişidir.
Oysa aynı İstatistik Yıllıklarına
göre, 1977 ile 1984 yılları arasında toplam 21,309 doğum ve toplam 2,416 ölüm
kaydedilmiştir. Bu durumda söz konusu dönem içinde (çok az olan, Kıbrıs dışına
göç edenlerin sayısı göz önünde bulundurulmazsa) 18,893 kişilik bir nüfus
artışının olması gerekir. Bu durumda (1977 yılına ait 2,923 doğum ve 236 ölümü
hesaba katmazsak) 1978 yılında 145 bin olan nüfusun, 1984’de 161,286 kişi
olması beklenir. Eğer 1984 İstatistik Yıllığı’nda verilen 157,984’lük nüfusu
esas alacak olursak, o zaman da 3,302 kişinin ülke dışına göç ettiği kabul edilmelidir.
TC GÖÇMENLERİNE İLİŞKİN DİĞER VERİLER
Yukarıda verilen değişik
kaynaklara bakarak, 1974 Temmuz’undan sonra Kuzey Kıbrıs’a yerleştirilen TC
kökenli göçmenlerin sayısı hakkında kesin bir yargıya varmanın güç olduğu
anlaşılmaktadır.
Daha önce Söz’de yayımlanan
(Sayı:26, 11 Nisan 1986) diğer veriler arasında, doğrudan TC kökenlilerle
ilgili tek bir istatistiki bilgi, tek bir konuda sınıflandırılmıştır. O da,
Türkiye’den gelen Türk vatandaşlarına verilen çalışma ve iş-ortaklığı
izinleridir.
1984 yılına ait İstatistik
Yıllığı’nda açıklandığına göre, 1977 ile 1984 yılları arasında toplam 14,915
Türk vatandaşına Kuzey Kıbrıs’ta çalışma veya iş-ortaklığı kurma izni
verilmiştir. Her birinin en az 3 kişilik bir aileyi temsil ettiği düşünülürse,
47,745 kişi eder. Bu da iskan edilen 47,186 TC yurttaşı sayısıyla uyum
göstermektedir. Bir kısmının Kuzey Kıbrıs’tan ayrılıp, geri döndüğünü farzetsek
bile, en iyimser bir tahminle 40 bin civarında TC göçmeninin Kuzey Kıbrıs’ta
iskan edildiği öne sürülebilir.
TC GÖÇMENLERİNİN EĞİTİM DÜZEYİ DÜŞÜK
Sözü edilen 26 numaralı Söz
dergisinde, 1984 yılı içinde kaydedilen 2,653 doğumdan yüzde 60’ının, ilkokul
veya altında eğitimi olan KKTC yurttaşları tarafından gerçekleştirildiği
belirtilmişti. Yani TC kökenli ailelerin doğurganlığı, orta ve yüksek öğrenime
sahip Kıbrıslı Türklere kıyasla 1.5 kat defa fazladır.
“2. Beş Yıllık Kalkınma Planı
1984-1988 Tasarı” adlı DPÖ yayınında (Eylül 1983) yer alan “çalışan nüfusun
1982 yılı itibariyle eğitim durumu” başlıklı tabloda ise, çalışan nüfusun yüzde
67.5’inin ilkokul ve altında bir eğitime sahip olduğu gösterilmektedir. (s.24)
SONUÇ: BU GİDİŞ NEREYE?
1960’da 104,942 ve 1974’de
115,758 olan Kıbrıslı Türklerin nüfusu, 1974 Temmuz’undan itibaren, TC kökenli
göçmenlerle birlikte gösterilerek, 1986’da 162,676’ya ulaşmıştır. (Bak. 1987 Geçiş Yılı Programı –
Taslak, DPÖ, Ağustos 1986, s.152) 14 yılda (1960-1974) 10,816 artan nüfus, 12
yılda (1974-1986) 46,918 artış gösterebilir mi? Okuma-yazma oranının yüksek
olmasıyla övünen Kıbrıs Türk toplumu, kendi bölgesinde de mi azınlık olma
yoluna gidiyor? Her 3.5 kişiden birinin TC kökenli olduğu Kuzey Kıbrıs’ta,
ilkokul ve altında eğitimi olanların egemenliğine doğru mu yol alınıyor? Acaba
bu gidiş nereye?
1977 yılı verilerine göre üretken
sektörlerde çalışanların sayısı yüzde 58.1 iken (25,995 kişi), 1986’de yüzde 49.8’e
(31,393 kişi) inmiştir. Buna karşılık, aynı dönem içinde hizmet sektöründe
çalışanlar yüzde 41.9’dan (18,800 kişi), yüzde 50.2’ye (31.854 kişi)
yükselmiştir. (Bak. 2. Beş Yıllık Kalkınma Planı, s.24 ve 1987 Geçiş Yılı
Programı – Taslak, s.151)
1. Beş Yıllık Kalkınma Planı’nda
öngörülen yüzde 7’lik büyüme hızına karşın, gerçekleşme yüzde 2.5 düzeyinde
olmuştur. Gayri safi milli hasıla 1977 fiyatlarıyla 1978’de yüzde 5.7 artış
gösterirken, 1980’de 0.7 ve 1981’de de -7.1 oranında büyük bir gerilemeye
uğramıştır.
DPÖ tarafından yayımlanan 1987
Geçiş Yılı Program Taslağı’na göre, 1986 yılında gayri safi milli hasılanın
1977 sabit fiyatlarıyla yüzde 5.5 oranında büyüyeceği tahmin edilmektedir! Bu
çok iyimser bir tahmin olup, gerçekleşmesi çok zordur. Çünkü Kıbrıs Türkü,
üretici hayattan kopartılarak, gittikçe daha fazla sayıda “devlet kapısı”na
bağımlı kılınmaktadır. 1979 yılında kamu hizmetinde 7,088 memur ve işçi
çalışırken, 1986 Mayıs ayı itibariyle bu rakam 12,104’e ulaşmıştır. Bu durumda,
çalışan nüfusun yüzde 19.1’i, devlet kesiminde istihdam edilmiştir. Ayrıca
bütçeden 5,429 kişi emekli maaşı çekmektedir. Bunların 3,846’sı memur, öğretmen
ve 1,525’i de mücahit emeklisidir. Kısacası toplam 17,533 kişi devletten maaş
almaktadır.
Midesinden “devlet”e bağlanan ve
üretici hayattan gittikçe bilinçli bir şekilde kopartılan Kıbrıs Türkünün
önemli bir kesimi, geleceği “devlet kapısı”nda görmeye başlamıştır. TC’den
taşıma suyla dönen KKTC değirmeni, buna daha ne kadar dayanacaktır? Nüfusunun
üçte biri TC göçmeni olan, diğer üçte birinin TC’den gelen maaşla geçindiği
Kuzey Kıbrıs’ta gelecekten umutlu olmak için yeterli nedenler var mıdır?
12 yıllık muhalefet politikaları,
1974’den sonra kurulmuş olan bu yağma, vurgun ve sömürü düzenine karşı, henüz
ciddi bir alternatif getirememiştir. Oysa bu düzene onay vermeyen muhalif
oylar, 23 Haziran 1985 genel seçimlerinde yüzde 37.2, 1 Haziran 1986 yerel
seçimlerinde de yüzde 46.5’lik bir orana yükselmiş bulunuyor.
Sol muhalif güçlerin, bu
potansiyeli iyi değerlendirerek, federal bir çözüm uğrunda ciddi bir mücadele
vermesi kaçınılmaz hale gelmiştir. Yoksa yağmurdan kaçarken, doluya
yakalanılacaktır...
(Söz dergisi, Lefkoşa, Sayı:55 ve 56, 31 Ekim 1986 ve 7
Kasım 1986)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder