YENİ ÇAĞ GAZETESİNE AÇIK MEKTUP

Dergimiz Yazarlarından Ahmet An’ın yayımlanması için Yeni Çağ gazetesine gönderdiği, fakat gazetenin yayımlamadığı Açık Mektubu dergimiz, kamuoyunun bilgisine sunuyor: 
  
                                                                                                      16 Eylül 1993

Yeni Çağ Gazetesi Yazı İşleri Müdürlüğüne,

13 Eylül 1993 tarihli Yeni Çağ gazetesinin 3. sayısında yer alan “Şair Neşe Yaşın, Barış ve Kardeşlik mücadelesini şiirleriyle zenginleştirmeyi sürdürüyor” başlıklı ve resimli “Büyük Söz” şiiriyle ilgili olarak, aşağıdaki görüşlerimin, gazetenin çıkacak ilk sayısında yayımlanmasını rica ederim.

Neşe Yaşın’a ait “Büyük Söz” şiiri, ilk kez Lefkoşa’nın Rum kesimindeki ABD’nin yeni Büyükelçilik binasının hizmete girmesi nedeniyle 4 Temmuz 1993 Pazar akşamı yapılan özel açılış töreninde okunmuş ve 8 Temmuz 1993 tarihli Yeni Düzen gazetesinde “Neşe Yaşın’ın Büyük Söz’ü sorun oldu” başlıklı haberle birlikte yayımlanmıştır.

Törende bulunan Rum Temsilciler Meclisi Başkanı Galanos, 6 Temmuz 1993 tarihli Simerini’de çıkan demecinde şu değerlendirmeyi yapmıştır:

“Amerikan Büyükelçiliği mensuplarının töreni Kıbrıslı Türk Bayan Ozan Neşe Yaşın’ın şiiri ile açmasını da kınarım. Zira onun şiirinin verdiği mesajın, Kıbrıs’la yakın-uzak herhangi bir ilgisi bulunmuyordu. Şiirin sözlerinin ayrıca Kıbrıs’ın tarihi, kültürü ve halkı ile herhangi bir yakınlığı olmadığı gibi, verdiği mesajlarla şiirin Kıbrıs’taki bazı insanları Amerikalıların oyuncağı haline getirmeyi amaçladıklarını öğrenmiş olduk.”

Neşe Yaşın’ın “barış ve kardeşlik mücadelesini “Büyük Söz” şiiriyle zenginleştirdiği şeklindeki görüşe katılmak olanaksızdır. Çünkü şiirin içeriği, Kıbrıslı Rumlarla Kıbrıslı Türklerin barış ve kardeşlik mücadelesinin özünü yansıtmaktan çok uzaktır. Bu şiir, sadece kapitalist sisteme özgü kültürel ve ahlâki yozlaşmanın bir örneğidir.

“Bütün vatana ulaşmak için, milliyetçiliğe şahane boynuzlar taktırıp, ihanet edeceğini” açıkça söyleyen şair, milliyeti belirsiz (?) bir aşk doğurmaktan söz etmektedir. Gerçi ben, şairin cinsel hayatı veya milliyeti belirsiz kozmopolit haznesi konusunda fikir yürütmek durumunda değilim, ama Yeni Çağ gibi Kıbrıs sorununa ilişkin ciddi bir siyasal çizgisi olan bir gazetede, bu tür eylemlerin (!) ‘‘barış ve kardeşlik mücadelesini zenginleştirme” olarak adlandırılmasını yadırgadığımı belirtmek istiyorum.

Bu yılki Türk Bankası Kültür Sanat Ödülünü alırken, “Benim için şiir bir “yaramazlık” aracıdır” diye konuşan Neşe Yaşın (Kıbrıs, 20 Şubat 1993), siyasal görüşünü açıklarken de, “şu tekrarlana tekrarlana sıkıntı veren “federal çözüm” beklentisi”nden de söz etmekteydi. (Yeni Düzen, 14 Nisan 1992)

Aynı şair, 16 Ağustos 1993 tarihli Yeni Düzen gazetesinde Oxford toplantısına katılan Amerikalılara, “aynı kendisi gibi hisseden insanlara elleriyle dokunduktan sonra”, Amerikan Emperyalizmine karşı tavrının, “önyargılarının genellikle temelsiz ve saçma şeyler” olduğunu keşfettiğiniyazmıştır.

Yeni Çağ’ın sözünü ettiği barış ve kardeşlik mücadelesi, “Büyük Şair Sözleri” ile veya “yeryüzünün bütün kıtalarında, bütün milliyetçilik düşmanları ile sevişip, milliyeti belirsiz aşklar doğurarak, yarım vatana ihanet ettiğini ve bu yolla bütün vatana ulaşacağını sananlar”la verilmez. Verildiği sanılırsa “toprağa barışın inmesi” için, “gökyüzünde daha çoook bulutlar ağlayacak” demektir.  

Ahmet AN

(Alternatif Yazın dergisi, Kasım-Aralık 1993, Sayı:4)